Banki zachęcają do polubownego rozwiązywania sporu, proponując ugody frankowe. Trzeba przyznać, że od momentu wprowadzenia masowych programów ugodowych, postawa banków względem frankowiczów nieco się zmieniła. Wszystko to za sprawą miażdżącego zwycięstwa kredytobiorców, którzy niemal zawsze uzyskują w sądzie korzystny wyrok. Propozycje ugód stały się bardziej elastyczne, a instytucje finansowa otworzyły się na potrzeby kredytobiorców. Czy w końcu można stwierdzić, że ugody frankowe są opłacalne na równi z unieważnieniem umowy? Frankowicze nie będą zaskoczeni.
Czytaj również: Bezpieczna ugoda 2% w banku PEKAO
Powszechny program ugód frankowych
Masowe programy ugód frankowych to stosunkowo świeża sprawa, którą zawdzięczamy w dużej mierze inicjatywie Przewodniczącego KNF Jacka Jastrzębskiego. W dużej mierze, bo sugestia ta początkowo spotkała się z niemałą dezaprobatą ze strony banków.
Po pół roku od wprowadzenia szerokiego programu ugód, na polubowne rozwiązanie sporu zdecydowało się około 16 tys. frankowiczów. Dla porównania, do czerwca 2022 r. prawie osiem razy więcej kredytobiorców wniosło pozew.
Propozycja KNF polegała na przeliczeniu kredytu walutowego na kredyt złotówkowy. Pionierem w przystąpieniu do masowego programu ugód był PKO BP, który dzisiaj przoduje w ilości podpisanych ugód. Z inicjatywą wyszedł również ING Bank Śląski. Większość banków jednak poszła pod wiatr, wdrażając zmodyfikowane programy lub wdrażając je z dużym opóźnieniem.
Obiektywnie rzecz biorąc, sytuacja instytucji finansowych jest zła, a każdy kolejny pozew to niemal stuprocentowe prawdopodobieństwo przegranej w sądzie. Coraz częściej zapadają ekspresowe wyroki, a niedawno padł ostatni bastion obrony banków w postaci roszczenia o wynagrodzenie za bezumowne korzystanie z kapitału. Co będzie dalej? Można się tylko domyślać, że instytucje finansowe będą szukały kolejnych sposobów, aby uniknąć odpowiedzialności przed sądem.
Na ten moment ugody zgodne z rekomendacją KNF proponują m.in.:
- BOŚ;
- Millenium;
- Reiffeisen;
- Alior Bank;
- mBank;
- BNP Paribas;
- Santander Bank Polska (warunki ugody zbliżone do propozycji KNF).
Kampania Ugoda lepsza niż proces-czy na pewno?
Wróćmy na moment do podstaw. Ugoda to rozwiązanie polubowne, czyli oparte na kompromisie. Z kolei kompromis to sztuka arbitrażu.
Wiele osób ma dość luźny stosunek do negocjacji, podczas gdy wypracowanie jak najlepszych warunków dla kredytobiorcy wcale nie jest takie proste. Przypominamy, że pracownik banku z racji zawodu szlifuje swoje umiejętności negocjacyjne na co dzień. Czasem lepiej postawić na pewną kartę i skorzystać z pomocy specjalisty, który przygotuje nas na tę rozmowę lub będzie naszym reprezentantem.
Nie tak dawno, bo przed czerwcowym wyrokiem TSUE, ruszyła głośna kampania pod hasłem „Ugoda lepsza niż proces”, objęta patronatem Związku Banków Polski. Sama reklama programu ugód to żadna nowość, do tej pory jednak marketing dotyczący polubownego rozstrzygnięcia sporu nie był aż tak nachalny i agresywny.
Zgodnie z narracją kampanii Frankowicze mają rozwiązanie swojego problemu na wyciągnięcie ręki – wystarczy podpisać ugodę. Co więcej, w ramach warunków ugody bank skłonny jest umorzyć horrendalne sumy pieniędzy, a kancelarie frankowe celowo demonizują programy ugód.
Spójrzmy więc na to z nieco innej strony. Wartość ugody z bankiem w sprawie kredytu CHF to około 20%, a czasem nawet mniej, korzyści finansowych, jakie można zyskać po unieważnieniu umowy. Zerknij na poniższy przykład:
Pan Adam wraz z żoną zaciągnął kredyt frankowy na kwotę 400 tys. zł. Bank otrzymał od niego 450 tys. zł. Po unieważnieniu umowy strony rozliczyły się z pobranych od siebie środków, ale Pan Adam otrzymał dodatkowo zwrot nadpłaty w postaci 50 tys. zł. Na tym jednak się nie kończy, bo bank musi zwrócić również koszty kredytu.
Ugoda frankowa 2024
Kredyty frankowe kilkanaście lat temu wydawały się wspaniałą inwestycją na przyszłość. Dzisiaj jest to prawdziwa zmora dla kredytobiorców. Wiele osób zdecydowało się już zawalczyć o swoje prawa przed sądem, ale w Polsce istnieje wciąż setki tysięcy aktywnych kredytów. Kancelaria frankowa Toruń to zespół doświadczonych prawników, dla których zadowolenia klienta stoi na pierwszym miejscu. Pomogliśmy już setkom frankowiczów. Nie jesteś przekonany, czy unieważnienie umowy jest dla Ciebie? Skorzystaj z kalkulatora frankowego.
Jaki jest całkowity koszt ugody dla frankowicza w 2023 roku?
W ramach ugody kredyt po niestabilnym kursie CHF jest zamieniany na złotówki.
Banki proponują zmianę waluty kredytu na wartość zbliżoną do aktualnego kursu franka szwajcarskiego oraz zamianę korzystnego dla kredytobiorcy wskaźnika SARON na znacznie wyższy WIBOR. Całkowity koszt ugody dla Frankowicza w 2023 r. zależy więc od polityki pieniężnej w obliczu inflacji, trudnej sytuacji geopolitycznej i wielu innych czynników.
Czy warto rozważyć i iść na porozumienie z bankiem w sprawie kredytu CHF?
To trudne pytanie, bo kierując się tym, co daje więcej korzyści finansowych, ugoda frankowa nie ma najmniejszego sensu.
Rozwiązanie polubowne jest odpowiednie dla osób, które są świadome mizernych korzyści, ale zależy im na szybkim zamknięciu sprawy.
Jakie banki prowadzą kampanię zachęcającą do zawarcia ugody?
Praktycznie każdy bank ma w swojej ofercie propozycje ugody.
Jakie propozycje ugody są dostępne od PKO BP, Millennium Bank i mBank?
Wszystkie trzy banki oferują ugody na warunkach zgodnych z rekomendacją KNF.
Jakie ryzyko niesie za sobą wzrost stóp procentowych WIBOR?
Wzrost stóp procentowych WIBOR niesie za sobą ryzyko wyższego kosztu kredytu.
Dlaczego kredytobiorca musi zrzec się roszczeń przy ugodzie z bankiem?
Chodzi o to, aby kredytobiorca nie miał możliwości pozwać bank w przyszłości.
Jakie korzyści banki osiągają z propozycji ugody?
Przede wszystkim utrzymują w mocy umowę kredytową, a zatem dalej bogacą się na swoim kliencie.
Ugody frankowe to wyjście awaryjne dla banków, które prawdopodobnie przegrałyby proces sądowy.
Bibliografia:
- Kobiera I., Umowa kredytu indeksowanego do CHF. Wybrane aspekty prawne, [w:] „Studia ekonomiczne, prawne i administracyjne”, 2023, dostępne online: [https://journals.economic-research.pl/sepia/article/view/2578]
